Ντίνος Ψυχογιός
| Ντίνος Ψυχογιός | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1915 Νεοχώρι Μυρτουντίων Ηλείας |
| Θάνατος | 1982 Νεοχώρι Μυρτουντίων Ηλείας |
| Εθνικότητα | Έλληνες |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Ελλάδας Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | λαογράφος ιστορικός |
Ο Ντίνος Ψυχογιός (Νεοχώρι Ηλείας, 1915 - Νεοχώρι Ηλείας, 1982) ήταν Έλληνας λαογράφος και ιστορικός.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στο Νεοχώρι Ηλείας και ήταν γιος του Δημητρίου Ψυχογιού. Τα γυμνασιακά του χρόνια τα πέρασε στην Πάτρα.[1] Το 1940 διορίστηκε ταμειακός υπάλληλος στις Φιλιάτες και στη συνέχεια, με κάποια διακοπή λόγω κατοχής, στην Αμαλιάδα και τα Λεχαινά. Το 1962 με τον βαθμό του διευθυντή μετατέθηκε στον Πειραιά διαμένοντας για κάποια χρόνια στην Αθήνα.[2] Το 1972 μετατέθηκε για πολιτικούς λόγους στα Χανιά για να επιστρέψει τελικώς στην Αθήνα μετά την πτώση της Χούντας. Το 1977, έτος συνταξιοδότησής του, εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Νεοχώρι Ηλείας.
Την περίοδο 1933 - 1935 εξέδωσε ποιήματα σε παιδικά περιοδικά και εφημερίδες του Πύργου και της Ζακύνθου.[2] Το 1949 εξέδωσε την συλλογή «Γεωργικά Ηλείας», η οποία και βραβεύθηκε από την Ελληνική Γλωσσική Εταιρία[2], ενώ ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησε την μελέτη του «Ο Κώδικας της Παναγίας της Λεχαινίτισσας και τα Λεχαινά».[1] Το σημαντικότερο έργο του ήταν η έκδοση του τριμηνιαίου περιοδικού «Ηλειακά», η κυκλοφορία του οποίου ξεκίνησε το 1951[1], διακόπηκε[2] όμως το 1962 λόγω της μετεγκατάστασής του στην Αθήνα. Το 1977 επανακυκλοφόρησε τα "Ηλειακά" μέχρι το 1982, οπότε και απεβίωσε. Κατά τον ιστορικό Κώστα Τριανταφύλλου, «το λαογραφικό του έργο είναι πολύτιμο και για την επαρχία των Πατρών εκτός από αυτήν της Ηλείας».[1] Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ετοίμαζε ιστορικό λεξικό της Ηλείας, έργο όμως το οποίο δεν ολοκληρώθηκε λόγω του θανάτου του.[1]
Αρθρογραφούσε τακτικά στις εφημερίδες, μεταξύ άλλων, Αυγή, Καθημερινή και Πελοπόννησος. Επίσης, είχε εκδώσει τις εξής μελέτες: Ηλειώτικα Παιδοκόμια (Θεσσαλονίκη 1951), Τα πατριαρχικά σιγίλλια της Μονής Βλαχέραινας Ηλείας (Πάτρα 1956), Περί γοητειών και μαντείας (Λεχαινά 1989).[3][2] Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Ηλειακών Σπουδών καθώς και μέλος της Εταιρίας Πελοποννησιακών Σπουδών και του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών. Το 2008 επανεκδόθηκαν όλα τα «Ηλειακά» σε δύο τόμους.
Απεβίωσε το 1982 στο Νεοχώρι Ηλείας. Ήταν παντρεμένος με την Διονυσία Μανιάτη και απέκτησαν έξι παιδιά: την Ιωάννα (Ψυχογιού) Ανδρέου, αρχαιολόγο, την Ελένη Ψυχογιού, λαογράφο και συγγραφέα, τον Δημήτρη Ψυχογιό, δημοσιογράφο, συγγραφέα, καθηγητή πανεπιστημίου και αρθρογράφο του «Βήματος», τη Χλόη Ψυχογιού, φιλόλογο, τον Πάνο Ψυχογιό, πολιτικό μηχανικό, και τη Φανή (Ψυχογιού) Φούντα, αρχιτέκτονα, πολιτευτή και μητέρα της Νίκης Φούντα.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Τριανταφύλλου 1995, σελ. 2274.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Τάκης Δόξας, Ηλειακή Γραμματολογία, Πύργος Ηλείας 1963, σελ. 191.
- ↑ Βιβλιογραφία για την Ηλεία, από την Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Πύργου
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Τριανταφύλλου, Κώστας Ν. (1995). «Ψυχογιός, Ντίνος». Ιστορικόν λεξικόν των Πατρών. 2 (3η έκδοση). Πάτρα: Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη.
